MainPC.net – Webmaster, İnternet, Oyunlar, Bilgi Sitesi
Otomotiv sanayiinde hava yastıklarının kullanımının 50 yılı aşkın bir geçmişi vardır. Amaç, kaza anında darbe sonucu direksiyon göbeğinden ve aracın diğer yanlarından şişerek çıkan yastıkların sürücü ve yolcuları çarpmalardan korumasıdır.
İlk çalışmalarda sıkıştırılmış veya ısıtılmış hava, sıkıştırılmış azot, freon ve karbon dioksit gibi gazlar kullanıldı. Ancak, gerekli miktardaki gazın temini, araca montaj ve kişilerin güvenliğin sağlanabilmesi için oldukça büyük sistemlere gereksinim vardı.
Otomobil hava yastıkları için sıkıştırılmış oksijen kullanılan ilk patent, John Hetrick tarafından Ağustos 1953 yılında alındı. Sonraki yıllarda, ilerleyen teknolojilerle paralel olarak araştırmalar devam etti. 1968´de John Pietz adında bir kimyacı sodyum azid ve bir metalik oksit karışımı kullanarak sıkıştırılmış gaz yerine bir “Katı İtici” kullanımına öncülük etti. Bu çalışmada katı bir karışımdan ilk defa azot gazı üretilmiş oldu; bu buluş eski, büyük sistemlerin yerini aldı. Karışımdaki sod-yum azid çok zehirli bir katı madde olduğundan, hava yastığı sistemi içinde, sız-dırmazlığı çok yüksek olan çelik veya aluminyum kaplar geliştirildi.
Uzun süreden beri kullanılan ön hava yastıklarına ek olarak artık gövdeyi ya da kafayı yandan çarpmalara karşı koruyan yan hava yastıkları da yaygınlaşmaya başlamıştır.
Hava Yastığı Nasıl Çalışır
Hava yastıklarının gelişmesi ve yaygınlaşması, teknolojik zorluklar nedeniyle ilk patentin alınmasından 30 yıl gibi oldukça uzun bir sürece yayılır. Hava yastıkları, emniyet kemerine ek olarak tasarlanmış bir sistemdir; bu nedenle SRS adı veril-miştir.
Hava yastığı belli bir hızın üzerindeki (genellikle 20-25 km/s) çarpışmalarda dev-reye girecek şekilde ayarlanır; örneğin 10 km/s hızla gerçekleşen bir çarpışmada hava yastığı çalışmaz çünkü bu hızdaki bir çarpışmada hava yastığı gerektirecek bir tehlike söz konusu olmayıp, emniyet kemeri yeterli korumayı sağlayabilir.
Bir hava yastığı sistemi üç parçadan oluşur;
1. İnce, Naylon Yastık; katlanıp direksiyon içine ve diğer uygun konumlara konul-muştur,
2. Algılayıcı (sensör); kaza anında çarpmayı algılar ve elektrik devresini kapatır,
3. Şişme Sistemi; reaksiyona girdiğinde çok fazla miktarda sıcak azot gazı çıkara-rak yastığın şişmesini sağlayan ve reaksiyon kalıntılarını zararsız bileşiklere dö-nüştüren kimyasal maddeler içerir.
